Το μόσχευμα οστού χρησιμοποιείται για την αύξηση των διαστάσεων του οστού της γνάθου όταν δεν επαρκεί για την τοποθέτηση εμφυτεύματος. Υπάρχουν δύο (2) ειδών μοσχευμάτων στην εμφυτευματολογία:
Είδη μοσχευμάτων οστού στην εμφυτευματολογία
- Το αυτομόσχευμα: συλλέγεται από τον ίδιο τον ασθενή την ώρα της τοποθέτησης του εμφυτεύματος, είτε από διπλανό σημείο είτε από άλλο σημείο του στόματος. Θεωρείται ιδανική επιλογή καθώς αποτελεί πλήρως συμβατό μόσχευμα. Παρουσιάζει όμως το μειονέκτημα της περιορισμένης ποσότητας που μπορούμε να συλλέξουμε και της απορρόφησης του μοσχεύματος από τον οργανισμό.
- Το αλλομόσχευμα: αποτελεί μόσχευμα από συμβατό δότη (άνθρωπο, ζώο ή τεχνητό). Τα μοσχεύματα είναι διαθέσιμα στον γιατρό μέσω τραπεζών μοσχευμάτων (για άνθρωπο ή ζώο) ή εγκεκριμένων εταιριών (για τεχνητά). Οι Ευρωπαϊκές και παγκόσμιες νόρμες ορίζουν και διασφαλίζουν την επεξεργασία, συσκευασία και παραγωγή αυτών των μοσχευμάτων δίνοντας την αντίστοιχη αυστηρότητα που απαιτούνται από όλους τους οργανισμούς υγείας. Η προδιαγραφές είναι τόσο αυστηρές ώστε να διασφαλίζεται μέχρι σήμερα η μηδενική αναφορά περιστατικού αλλεργίας, μετάδοση ασθένειας ή μόλυνσης από την χρήση αυτών των βιοϋλικών. Με το αλλομόσχευμα άρονται οι περιορισμοί της ποσότητας και της απορρόφησης των μοσχευμάτων αλλά εγείρουν θέματα κόστους.
Εκτεταμένες 
επιστημονικές μελέτες έχει δείξει ότι ο συνδυασμός και των δύο (2) τύπων μοσχευμάτων οστού αποτελεί συνήθως την ιδανικότερη λύση παίρνοντας τις θετικές ιδιότητες και στοιχεία και από τις δύο (2) κατηγορίες. Φυσικά, εξαιρετική σημασία για την επιτυχημένη έκβαση έχει η επιλογή του περιστατικού και η χειρουργική τεχνική.
Παπανικολάου Γεώργιος
Περιοδοντολόγος – Εμφυτευματολόγος
Ειδικευθείς Πανεπιστήμιο Gothenburg, Σουηδία
Δείτε σχετικά άρθρα :
