Η συντηρητική (μη-χειρουργική) θεραπεία της περιοδοντίτιδας προηγείται πάντα της χειρουργικής και έχει δύο βασικούς σκοπούς:

1. Την μηχανική απομάκρυνση του βασικότερου παράγοντα που προκαλεί την περιοδοντίτιδα, των βακτηρίων που βρίσκονται κάτω από το επίπεδο των ούλων, και
2. την ενεργοποίηση του ασθενή στην αποτελεσματική στοματική υγιεινή, βασικό θεμέλιο για καλύτερο αποτέλεσμα που θα διαρκέσει.

Η απομάκρυνση των βακτηρίων (μικροβιακή πλάκα) κάτω από τα ούλα επιτυγχάνεται με τη διαδικασία της ριζικής απόξεσης, με τη χρήση εργαλείων χειρός ή συσκευής υπερήχων. Η διαδικασία γίνεται ανώδυνα με τοπική αναισθησία και ο αριθμός των επισκέψεων εξαρτάται ανάλογα με την βαρύτητα της νόσου και τον αριθμό των προσβεβλημένων δοντιών. Για ένα ασθενή που έχει τα περισσότερα δόντια στο στόμα και προχωρημένη περιοδοντίτιδα μπορεί να χρειαστούν 4-6 επισκέψεις για την ολοκλήρωση της θεραπείας.

Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει επίσης έλεγχο και κατάλληλη τροποποίηση της σύγκλεισης (δάγκωμα) για την άρση έντονων, τραυματικών δυνάμεων σε δόντια.

Μπορεί επίσης να χρειαστεί να λειανθούν υπάρχουσες οδοντιατρικές εργασίες που κατακρατούν πλάκα, κλείσιμο κενών ή άλλες οδοντιατρικές ανάγκες που θα διαγνωσθούν στην αρχική αξιολόγηση.

Μετά την ολοκλήρωση της συντηρητικής θεραπείας ακολουθεί η περίοδος επούλωσης των περιοδοντικών ιστών, η οποία διαρκεί  1.5-3 μήνες. Τότε πραγματοποιείται η επανεξέταση κατά την οποία  αξιολογείται το αποτελέσμα της επούλωσης και η οποία αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ραντεβού της περιοδοντικής θεραπείας.

Η   συντηρητική θεραπεία είναι ικανή να εξαλείψει τα περισσότερα περιοδοντολογικά προβλήματα αλλά όχι όλα.  Οι περιοδοντικοί θύλακοι (= εστίες μικροβίων) ελαττώνονται ή εξαφανίζονται χάρη στη συρρίκνωση των ούλων και ο ασθενής πλέον μπορεί να διατηρήσει τα ούλα υγιή με αποτελεσματική στοματική υγιεινή και περιοδική συντήρηση στον περιοδοντολόγο ή τον οδοντίατρο.

Θύλακοι μεγαλύτεροι των 5-6χιλ που παραμένουν μετά τη συντηρητική θεραπεία αποτελούν ενεργά σημεία της νόσου και οδηγούν σε περαιτέρω απώλεια στήριξης του δοντιού με το χρόνο. Αυτό είναι ιδιαίτερα έντονο στα πίσω δόντια (τραπεζίτες) όταν έχει προσβληθεί η περιοχή ανάμεσα στις ρίζες. Σε αυτές τις περιπτώσεις  ενδείκνυται η χειρουργική θεραπεία.

Ακόμη και σε σοβαρή και προχωρημένη περιοδοντική νόσο, η συντηρητική (μη-χειρουργική) θεραπεία προηγείται της χειρουργικής. Σκοπός είναι η μείωση της ενεργούς περιοδοντικής φλεγμονής και η ελάττωση των περιοχών που θα χρειαστούν χειρουργική αντιμετώπιση.